پيام

سيرت پيشگان
96/3/18

+ [تلگرام] ‍ ‌ #دلنوشته_رمضان سحر سيزدهم.... ضيافتت، به نيمه اش، نزديک مي شود. و ما، غرق در بوسه هاي مداوم توييم. نميدانم چقدر مهمان خوبي بوده ايم؟ اما، به لبخند هاي بي همتايت قسم؛ تو شاهکارترين ميزبان عالمي! چنان نديده، ميخري؛ که گويي ميان ما و تو، هيــچ نقطه تاريکي، جلوه نکرده است. من بارها اين سوال را با خودم تکرار کرده ام؛ مگر چقدر مي توان، نديد گرفت... مگر چقدر مي توان، بخشيد... مگر چقدر مي توان، نديده گرفت نديد گرفتن هايت، چنان مرا دلباخته ات کرده، که تصور جاماندن از آغوشت نيز، نابودم مي کند. اين رمضان، براي سرکشيدن اسهاي تو، سحرخيز شده ام. مرا به خودت، شبيه مي کني، دلبر رعنا قد من؟ قنوت امشبم، بال درآورده است؛ به نام نامي "ستار" تو.... مــرا، مثل خودت...به "نديدن" عادت بده...؛ يا ستّارُ.... يا ستّارُ.... يا ستّار...

انديشه نگار 96/3/18