پيام
+
[تلگرام]
تو ، معمولا چه وقتهايي خدا رو شکر ميکني؟
بعد از نعمتهاش؟
مثلا غذاي روزانه، درآمد ماهانه؟
حالا بيا و گاهي ، موقعي که يه چيزي نميشه و نميخواد
و نميده، شکرش کن.
گاهي اصرار ميکني و تلاش مي کني و زمين و زمان رو
به هم ميبافي که بشه و نميشه آخرش.
تو با دنيا لج ميکني . با خودت و به همه چيزهايي که هستند
ولي وسط خواستن تو ، کمرنگ و ترسيده از خشمت، اجازه
ندارند خودشون رو نشون بدهند، با همه لج کردي!
بعد ... خيلي بعد شايد، خداوند غافلگيرت مي کنه و تو، مي
شيني به قضاوت روزهايي که گذشت ، لحظه هايي که گذشت
و عمري که گذشت!
خدا، گاهي از روش هاي عجيبي براي نشون دادن آينده به
تو استفاده مي کنه.
قبول دارم سخت ميگذره، تلخ ميگذره ، ... ولي وقتي ميگذره
و تو ، عين شن کف رودخونه بعد از طوفان، آرام مي
نشيني کف بستر رود، همون لحظه هاي آرامش، به ياد لج
و لجبازي هاي خودت بيفت.
يه کمي توي خلوت خودت خجالت بکش.
يه کمي ذوق کن، يه کمي گريه.
ولي بيشتر از همه،
از همه وقت،
از همه حال شکرش کن.
به زبون دلت شکرش کن.
ببين با ندادنش، نخواستنش، چه چيزايي بهت بخشيده!
بهش اعتماد کن.
يه چشمکي هم بزن به اون چيزايي که داري و مدتيه که
نميخواي از داشتن اونها لذت ببري!
برو، شکر کن و شاد باش.
بهش اعتماد کن.
به نداده هاش، بيشتر از داده هاش اعتماد کن.
2-دست خط
96/4/5