پيام
+
[تلگرام]
سحر بيست و هفتم....
و ايــــن؛
آخرين ليلةالقدري است که خدا آنرا براي جاماندگاني چو من، ذخيره کرده است.
رمضان گذشت...
و من حتي يک نگاهِ ويژه، مهمان صاحب الامرِ زمين، نشده ام.
دويدن هاي صبح و شبم ، نيز، آنقدر آلوده است، که راهِ آسمان را برايم، باز نمي کند!
اما دلخوشم، به اين سحـــر!
شايد، امشب برايم راهي باز شد.
شايد من هم، با اهل آسمان محرم شدم.
شايد گوشه اي، مرا نيــز، پذيرفتند.
امشب شايد به سوي خانه عزيز مصر که نه، به سوى خانه عزيز اهل زمين، کوچه اي را پيدا کنم.
آي اهل آسمان؛ امشب کاش، نگاهم کنيد.
کاش، قبولم کنيد،
کاش نامِ مرا هم، در گوشه اي از سفره آخرين منجي زمين، بنويسيد.
به جان عزيزش قسم،
فقط گداي يک نگاه ويژه اويم...همـــين
گذشت....
همه رمضان گذشت....
و مــن، دور آخرين سفره هاي سحرم، همچنان، به دنبالش، مي گردم.
اما گاه فراموش ميکنم،
او هميــن جاست.....
و اين منم، که سفره دار زمين را، گم کرده ام.
خدا کند، پيدا شوم،
خدا کندکه.... پيدايم کند!
پيدايم کن؛ پادشاه تنهاي زمين
من، در مهماني رمضان هم پيدايت نکرده ام
2-دست خط
96/4/3
